Kompleksowe zarządzanie jakością (ang. Total quality management; TQM) jako filozofia zarządzania organizacją i podejście do optymalizacji i doskonalenia procesów biznesowych. 8 zasad TQM. Omówienie współczesnych metod, technik, koncepcji i narzędzi, które pozwalają na skuteczne wdrażanie podejścia TQM w przedsiębiorstwie: Kazein, 5S, FMEA, SixSigma, JIT, Kanban. Reorganizacja procesów biznesowych (business process reingeneering) a zwiększanie rentowności i przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstwa. Najlepsze praktyki przywódcze w małych i średnich przedsiębiorstwach. Praktyczne wyzwania związane z wdrażaniem przywództwa partycypacyjnego w organizacjach.

Zarządzanie kompleksową jakością (ang. total quality management; TQM), które stało się źródłem sukcesu japońskiej gospodarki lat 1960-90, to zasada doskonalenia wszystkiego, przez wszystkich i nieustannie. Jej wdrożenie nie jest jednak proste, wymaga bowiem przezwyciężenia wielu zakorzenionych stereotypów myślowych. W szczególności dotyczy to interpretacji gospodarczych i społecznych zjawisk, gdzie zbyt często zawierzamy zawodnemu ?zdrowemu rozsądkowi?, ale w największej mierze zasadom budowania zespołu, gdzie miejsce władzy i współzawodnictwa powinna zająć współpraca.

Wielu współczesnych liderów to liderzy władzy, bo w krótkiej perspektywie władza jest skuteczna, daje nam poczucie bezpieczeństwa, pozwala kształtować świat tak, jak byśmy chcieli, aby wyglądał. Daje nam też poczucie niezależności, siły i wolności. Liderzy władzy mają poczucie, że wiele mogą. Dopiero po czasie przychodzi gorzkie rozczarowanie.

Skuteczność jest pozorna, bo ludzie zaganiani do pracy przestają pracować natychmiast po tym, jak przestajemy ich zaganiać. Bezpieczeństwo jest pozorne, bo stale grozi nam bunt na pokładzie. Nie możemy nikomu wierzyć. W każdej chwili musimy być przygotowani na podstępny atak. Pozorna jest też niezależność i wolność, bo przypominamy policjanta trzymającego na muszce groźnego bandytę. Ani na chwilę nie możemy opuścić broni. Bandytę możemy zabić, ale nigdy zmusić, by dobrowolnie poszedł za nami. Bo nigdy i nikogo nie można zmusić, by coś robił dobrowolnie.

Są też liderzy, którzy wybrali współpracę. Ci przede wszystkim wiele muszą. Muszą umieć przekonać innych do swojej wizji świata. Muszą umieć powiedzieć "nie wiem", "boję się", "pomóż mi". Muszą budować swoją pozycję w zespole opartą na zaufaniu, empatii, partycypacji, jawności i uczciwości do bólu. Ci liderzy stale coś muszą. Z wyjątkiem jednego: nie muszą nikogo zmuszać by pracował.

Liderzy współpracy wiele też mogą. Mogą wyjechać na urlop bez obawy, że zespół się rozpadnie. Mogą powierzyć innym podejmowanie wielu trudnych decyzji. Mogą mieć pewność, że o problemach w zespole dowiedzą się pierwsi, a nie ostatni. Mogą też być pewni, że jeden za wszystkich, a wszyscy za jednego.

I tak to jest z tą władzą i współpracą. A wybór należy do nas i nigdy nie jest za późno.